Zo graag nog even thuis

De weduwe: Zo graag nog even samen

De huisarts had met de weduwe gebeld. Haar man was de vorige dag overleden en hij wilde weten hoe met haar het ging. Zij vertelde hem dat ze het zo jammer en verdrietig vond dat haar man door de uitvaartondernemer direct uit huis was gehaald en naar een rouwcentrum gebracht.

Ze had hem zo graag nog even thuis gehad. Zo graag nog even samen.

De huisarts stelt voor om een andere uitvaartbegeleider te kiezen. Dat doet ze. We hebben contact. Binnen een paar uur ligt haar man thuis op bed opgebaard, zoals ze het zo graag wilde.

Ze kijkt me aan. In haar ogen zie ik dat ze tevreden is. Ze zegt me dat ze hem wel eeuwig bij haar wil houden.

De dag voor de uitvaart vertelt ze me dat ze klaar is om afscheid van hem te nemen. Daarna kan ze starten aan haar rouw.

 

De moeder: Omringt door vrienden

Haar zoon overleed plotseling. De politie had hem gevonden en hem naar een grote uitvaartonderneming gebracht. Zij wilde niks liever dan haar zoon thuis hebben, maar de uitvaartonderneming weigerde ook maar iets te ondernemen, totdat ze de hele som van de uitvaart had betaald, terwijl zij en ook de uitvaartonderneming nog geen idee hadden wat haar wensen waren.

Ze nam contact met mij op. Direct nadat ik haar verhaal had aangehoord, betaalde ik de uitvaartonderneming de kosten die zij al hadden gemaakt en zorgde dat de jongen zo snel mogelijk naar huis kwam.

Toen ik haar er later weer over sprak, vertelde ze hoe waardevol het voor haar was geweest dat haar zoon nog een paar dagen thuis kon zijn en continue omringt werd door zijn vrienden.

 

De kinderen: Papa in de garage

Eigenlijk wilden ze dat hun overleden vader naar het dichtbijgelegen rouwcentrum werd gebracht. Helaas lukte dat niet omdat het vol was. Iets anders in de omgeving was er eigenlijk niet.

Ik vroeg hoe ze dachten over een thuisopbaring. Het idee sprak ze in eerste instantie nog niet aan, maar Pa thuis betekende dat ze op alle momenten van de dag bij hem konden zijn. Maar waar? De slaapkamer, de huiskamer… Totdat de zoon vertelde dat pa zo graag in de garage was. Het was zijn honk, zijn plek.

Ik besprak de mogelijkheden waarna ze besloten dat pa in de garage opgebaard zou worden. De omgeving waar hij gelukkig was geweest en waar ze hem zo vaak hadden aantroffen.

 

Een uitvaart volgens uw wensen

Zodra ik bij de familie kom praten over het afscheid van hun dierbare, is de opbaring vaak het eerste onderwerp dat ter sprake komt. Oftewel waar mag de overledene blijven tot aan de dag van de uitvaart?

Een afscheid is ingrijpend en vraagt nogal wat van de nabestaanden. Ze zijn verdrietig en voelen vaak ongeloof en verslagenheid. Ik luister naar hun wensen, vertel over de mogelijkheden van uit huis opbaren of juist een thuisopbaring en zorg dat die zo snel mogelijk is georganiseerd. Dat alleen al geeft rust.

Mijn taak is om nabestaanden te ondersteunen en ervoor te zorgen dat de uitvaart naar hun wensen verloopt. Van begin tot eind. Maar ook dat ze niet ineens met onverwachte kosten worden geconfronteerd.

Ik geef antwoorden op vragen, denk mee, voel mee en kom met ideeën. Zodra we eruit zijn regel ik dat wat geregeld moet worden en houd ik de nabestaanden op de hoogte over het verloop van de uitvaart.

Neem contact met me op als u (vrijblijvend) over de mogelijkheden wil praten. Ik hoor graag uw ideeën, wat u eventueel zelf wil doen en adviseer u graag.

 

Als je als familie alles zelf wil doen

Vaak komt het al telefonisch ter sprake; de familie van een overledene geeft aan alles zelf te willen doen. Met name Amsterdam zit vol met eigenzinnige mensen die graag zelf de controle houden, wat ik prima vind.
Inmiddels weet ik uit ervaring hoe het in de praktijk zal gaan en waar het op neer zal komen. Daarom is mijn reactie steevast: “Vertel me wat jullie zelf willen doen, wat jullie al gedaan hebben en wat ik nog voor jullie kan betekenen.”

In dit soort situaties is mijn bemiddeling net zo belangrijk als bij een gemiddelde uitvaart. Daarom geeft ik, net als bij iedere uitvaart, altijd eerlijk aan wat mijn gemaakte uren zijn voor de tijd die de familie van mij vraagt.

Waarom het toch een goed idee is om een flexibele, ervaren uitvaartbegeleider in de arm te nemen

Advies en inspiratie over de invulling van een uitvaart
Als ik hoor dat de nabestaanden veel zelf willen doen, komt het er meestal op neer dat ze de ceremonie zelf willen vormgeven en invullen. Dat vind ik niet meer dan logisch. Zij moeten immers de input geven over onder andere de muziek, sprekers, foto’s of ander beeldmateriaal tijdens de uitvaart.
Waar ik ze goed in kan adviseren is onder andere de volgorde van de ceremonie en ideeën om de invulling verder aan te kleden. Een gedicht voordragen bijvoorbeeld, of een moment om kaarsen aan te steken of een levenslint door te knippen. Maar ook kom ik met voorstellen om iets op de kist te leggen. Bijvoorbeeld een tekening van de (klein)kinderen of iets wat heel kenmerkend was van de overledene. Zoals zijn of haar favoriete biertje of een pakje sigaretten om maar wat te noemen.

Keuzes hebben consequenties
Nabestaanden die te maken krijgen met een afscheid zijn vaak moe, verdrietig, of soms zelfs in shock. Tegelijkertijd verlangen ze van zichzelf dat ze hard aan het werk moeten om de uitvaart te regelen. Het is materie waar ze weinig van weten waardoor ze tegen dingen aanlopen die ontzettend veel energie kosten en zorgen kunnen geven.
Ik heb als uitvaartbegeleider jarenlange ervaring en expertise opgebouwd in het organiseren en begeleiden van een uitvaart. Daardoor weet ik wat de consequenties van bepaalde keuzes kunnen zijn. Om een voorbeeld te geven: gaat u als familie als eerste of als laatste weg uit de aula of bij het graf? Dat heeft gevolgen voor hoe en wanneer u door de genodigden gecondoleerd kan worden.

Wanneer een overlijden niet natuurlijk is
Als een overlijden niet natuurlijk is, bijvoorbeeld wanneer er sprake is van euthanasie, zelfdoding, vinding of een ongeluk, dan is de weg voor de juiste papieren lang. Ik heb in zo’n situatie altijd rechtstreeks contact met instanties als de gemeente, het Openbaar Ministerie en/of de politie zodat de benodigde papieren snel geregeld kunnen worden. Zeker als alles in 1 dag binnen moet zijn, zit ik er achteraan en zorg ik dat het in orde komt.

Afspraken met het crematorium, de vervoerder of mortuarium
Derden partijen met wie u tijdens een uitvaart te maken krijgt, hebben vaak de voorkeur om via een uitvaartbegeleider te werken. Wij weten wat de spelregels zijn en wat er allemaal mogelijk is. Daarover hebben we goede afspraken gemaakt waardoor er geen verkeerde verwachtingen zijn. Maar ook is het qua facturering een stuk makkelijker.

Gelukkig is er tegenwoordig heel veel mogelijk. Milieuvriendelijk opbaren, zelf een kist maken, maar ook nazorg. Kijk eens hier voor inspiratie.

Als u zelf een uitvaart van een dierbare wil organiseren, verlang dan van uw uitvaartbegeleider dat u begrip krijgt. Neem contact met me op als u over de mogelijkheden wil praten. Ik hoor graag u ideeën, wat u zelf wil doen en adviseer graag waar nodig.

Inspiratie voor alternatieve uitvaartlocaties. Er is zo veel meer mogelijk dan u denkt

Uitvaarten mochten het afgelopen jaar alleen nog in kleine kring plaatsvinden. Ook op dat vlak heeft corona ons weten te raken.

In maart 2020 ging plotseling alles op slot. Ineens mochten bij een uitvaart nog maximaal 10 mensen aanwezig zijn. Dat was een behoorlijke omschakeling en voor nabestaanden lastig en ook verdrietig.

We moesten in 2020 constant schakelen tussen versoepelingen en weer terug naar aangescherpte maatregelen. De regels voor groepsgroottes veranderden daarin mee. Van 10, naar 30, naar 70, naar 100 en weer terug naar 30 personen.

 

We mogen weer meer

Gelukkig zijn de maatregelen weer verruimd en ziet het ernaar uit dat we stukje bij beetje volledig van het slot gaan. Voor een uitvaart betekent dit dat we vanaf nu met maximaal 100 personen bij elkaar mogen komen. Toch blijft het aantal vierkante meters van een uitvaartlocatie een punt van aandacht, aangezien we nog altijd 1,5 meter afstand moeten houden.

 

Een uitvaartlocatie kan overal zijn

Natuurlijk kunt u altijd kiezen voor een uitvaart in kleine kring. Maar soms is er behoefte aan een afscheid waar een grotere groep mensen bij aanwezig kan zijn. Op zo’n moment is het fijn om te weten dat er allerhande alternatieve locaties zijn waar u uit kunt kiezen. Want een afscheidsceremonie hoeft niet per se op de geijkte uitvaartlocaties plaats te vinden en ook niet automatisch duurder te zijn.

Wanneer u kiest voor een alternatieve locatie, kan dat werkelijk van alles zijn. Bijvoorbeeld de strandtent waar jullie vaak neerstreken na een mooie wandeling. Of het clubgebouw van de vereniging waar uw dierbare lid was. Of een prachtige kerk in de buurt, daarvoor hoeft u niet praktiserend lid te zijn. Ook kiezen mensen steeds vaker voor de openlucht zoals bijvoorbeeld tussen de bollenvelden of op het water.

 

Ik ben u graag van dienst om samen met u op zoek te gaan naar de perfecte locatie. Ter inspiratie vindt u op mijn website een aantal ideeën van uitvaartlocaties in Amsterdam en omstreken.

Uitvaartverzekering: dit moet u weten

Regelmatig krijg ik vragen over uitvaartverzekeringen en wat de verschillen zijn. In deze blog leg ik u uit hoe uitvaartverzekeringen in elkaar zitten, hoe ze werken en wat nou eigenlijk echt een goede verzekering is.

Is een uitvaartverzekering zinvol?

Omdat niet iedereen budget heeft voor een uitvaart, kan het verstandig zijn om een uitvaartverzekering af te sluiten. De kosten van de uitvaart zijn dan gedekt, al blijkt in de praktijk dat niet altijd alle kosten daarin meegenomen zijn.

Als er geld beschikbaar is, zoals bijvoorbeeld spaargeld, is het altijd beter om geen verzekering af te sluiten. In dat geval weet u zeker dat er niet met uw geld wordt geknoeid. Kiest u ervoor om uw spaargeld te benutten, dan is het wel van belang dat de nabestaanden toegang hebben tot de rekening. Dan hoeven zij de kosten van de uitvaart niet voor te schieten.

Wilt u toch liever een verzekering afsluiten, dan kunt u kiezen uit verschillende soorten uitvaartverzekeringen. De naturaverzekering of de kapitaalverzekering komen het meest voor maar hebben allemaal voor- en nadelen.

De naturaverzekering

Een verzekering in natura loopt altijd via grote uitvaartondernemingen. Met een dergelijke uitvaartverzekering verzekert u geen bedrag, maar een uitvaart. Of beter gezegd; een pakket aan uitvaartzaken. De hoogte van de polis wordt bepaald door de producten en diensten die u kiest en verschilt per verzekeraar. Bij een pakket aan uitvaartzaken moet u denken aan onder andere de kosten voor de kist, rouwkaarten, rouwvervoer, de uitvaartlocatie en de verzorging van de overledene.

Het voordeel van deze verzekering is dat met één telefoontje alles door de verzekeraar wordt geregeld. Maar de nadelen zijn vaak groter.

Mijn ervaring is dat dit soort grote uitvaartondernemingen niet transparant zijn over de opbouw van de kosten. Zo liggen de gekozen producten en diensten van tevoren vast en bent u niet vrij in de keuze van de uitvaartondernemer. Bovendien blijken meestal niet alle kosten gedekt te zijn. U bent verzekerd voor een basis uitvaart. Wie meer wil of andere wensen heeft dan wat standaard wordt aangeboden, moet bijbetalen.

Er kleven nadelen aan een naturaverzekering, maar weet dat u niet verplicht bent om via deze verzekering de uitvaart te laten organiseren. U kunt altijd het geld laten uitkeren, alleen ligt het uitgekeerde bedrag beduidend lager dan wat jarenlang is betaald. Wilt u geen gebruik maken van deze verzekering, dan kan ik u altijd adviseren op welke manier de uitvaart financieel passend is.

De Kapitaalverzekering
Bij een kapitaalverzekering wordt het gespaarde geldbedrag uitgekeerd aan de nabestaanden of aan de uitvaartonderneming van hun keuze. De hoogte van dit bedrag hangt af van de premie en de polisvoorwaarden. De nabestaanden zijn vervolgens vrij om het bedrag te besteden zoals zij het willen. De verzekeraar staat hier volledig buiten.

Het prettige aan deze verzekering is dat u precies weet over welk geldbedrag u kunt beschikken en volledige keuzevrijheid heeft over de invulling van de uitvaart. Het is raadzaam om bij een dergelijke verzekering zo snel mogelijk een keuze te maken met welke uitvaartonderneming u graag in zee wil. Kiest u voor een kapitaalverzekering, dan adviseer ik om die bij Ardanta of Reaal af te sluiten.

Andere uitvaartverzekeringen

Ook kunt u kiezen voor de sommenpolis, waar nabestaanden een vast bedrag krijgen uitgekeerd dat helemaal vrij besteed kan worden. Het nadeel hiervan is dat zij het geld aan hele andere zaken kunnen uitgeven zoals bijvoorbeeld aan een vakantie.

Tenslotte kunt u ook gebruik maken van de koopsom uitvaartverzekering. Hier legt u eenmalig een bedrag in bij de verzekeringsmaatschappij. Van dat geld wordt (een deel van) uw uitvaart vergoed. Dit bedrag hoort bij uw bezittingen in box 3 en is niet aftrekbaar. Wel heeft u een vrijstelling tot en met €7.033.

Meer weten over verzekeringen

Neem gerust contact met me op voor meer informatie of advies over verzekeringszaken.

En vergeet niet dat, welke uitvaartverzekering u ook heeft, u altijd vrij bent om de uitvaartondernemer te kiezen die u wilt.

Corona-tijd: Wat kan er nog wel? Hoe maak je ieder afscheid toch mooi en persoonlijk.

Maart 2020, Rutte kondigd de eerste Lock down aan.

Alle uitvaarten moesten in 1 klap helemaal anders ingevuld worden. Op dat moment werd de Lock down en alle bijkomende protocollen voornamelijk als beperkend gezien, inmiddels weet ik wel beter.

Het jaar 2020 staat voor mij als een jaar waar mijn creativiteit op de proef gesteld is. Waar ik keer op keer uitgedaagd werd om oplossingen te zoeken. Oplossingen om een afscheid net zo warm en net zo mooi te laten zijn als voor maart 2020.

Graag deel ik in deze blog de verschillende mooie oplossingen die bedacht zijn het afgelopen jaar.

 

  • De haag:

De haag is het mooiste als je vanuit huis vertrekt met de overledenen. Je kan de buurt bewoners een haag laten vormen. Details die het mooier maken: Laat de favoriete muziek klinken uit een mobile box. Laat de mensen in de haag een bloem leggen op de auto of op de uitvaartkist als de achterkant van de auto open kan zijn.

  • De drive-through:

De overledene wordt in de uitvaartkist in de voortuin geplaatst, genodigden kunnen al langs rijdend vanuit de auto afscheid nemen.

  • De doorloper:

Samen brengen we de overledene naar het crematorium of het graf, lopend, zonder een aula te gebruiken. Buiten maken we tijd voor muziek, gedichten en sprekers. Mooi detail: Als het schemert draagt iedereen een kaars.

  • De goodiebag en-of Barista kar:

Zodra de ceremonie is afgelopen en de genodigden lopen naar buiten kan je ze een goodiebag overhandigen, natuurlijk met passende dingen erin, en dat hoeft niet alleen eten te zijn. Als het lukt laat je iedereen langs een Barista kar lopen, zo gaat iedereen met een goed en warm bakkie troost weer naar huis.

  • Het afscheid op het water:

De overledene wordt per boot naar het crematorium of de begraafplaats gebracht. Vele bootjes gevuld met familie en vrienden volgen. Ieder bootje is voorzien van de favoriete muziek en het favoriete eten van de overledene.

  • Het afscheid buiten:

Kies een mooie locatie, iets wat past bij de overledene en de familie. Midden in een weiland tussen de paarden, op het strand, in de bossen. Alles kan geregeld worden. Misschien valt het weer tegen, dan zorg je gewoon voor een mooie tent of heel veel paraplu’s.

  • De livestream:

Genodigden kunnen de afscheidsbijeenkomst volgen via internet. Mooi detail hierin: Soms zorgen we dat sprekers live in de aula spreken via internet.

  • De afscheidsceremonie en de condoleance in 1:

Om te zorgen dat mensen blijven zitten ook tijdens een condoleance kan je alle stoelen groeperen precies passend naar de genodigden. 100 personen verdeeld in groepjes van 1-2-3 of 4 mensen. Deze groepjes scheiden met kleine tafeltjes. Tijdens de ceremonie kan je drinken en eten uitdelen aan iedereen, en dit inleiden en koppelen aan verhalen over de overledenen. Bijvoorbeeld: op het moment dat er champagne met coquille uitgedeeld wordt vertellen dat de overleden mevrouw ‘s nachts haar bed uit ging om juist dat te eten.

  • Het alternatieve condoleanceregister:

Condoleance bladen op maat gemaakt meesturen met de rouwkaart en mensen vragen deze te beschrijven met hun herinneringen aan de overledene. Na dat de vrienden en familie het terug gestuurd hebben, bundel ik het in een mooie map voor de familie.

 

Liefdevol en bewust afscheid nemen

Met Allerzielen gedenken we onze geliefde overledenen. Een gepast moment om jullie te laten lezen hoe waardevol het kan zijn om al voor het overlijden gesprekken over dood en afscheid te voeren. Sandrine Kwast, Anne-Marie Boogaarts, Perla Michiels Dominguez en Pauline Suidgeest werken regelmatig met mensen die weten dat ze over niet al te lange tijd gaan sterven. In deze blogpost nemen we jullie mee in het verhaal van Anna (45).

Anna heeft een fijn leven: Anna en haar man hebben leuke kinderen van 15, 12 en 8, ze wonen in een gezellig huis en Anna heeft een goede baan als office-manager. Maar Anna loopt al een tijdje met vage rugklachten rond. Door corona wachtte ze met naar de huisarts gaan en toen ze de medische molen in ging, bleek het mis: ze heeft uitgezaaide longkanker. Anna’s leven staat ineens op z’n kop.

Sandrine Kwast – coach bij kanker
Weer in Regie proffesionele hulp bij kanker

Via haar werkgever ontmoet ik Anna. Ze is inmiddels bezig met een behandeling, maar het is duidelijk dat ze niet zal genezen. De behandeling is palliatief. Levensverlengend. Ik verken met Anna welke klachten ze ervaart. Relaties, energieniveau, (mentale) gezondheid, balans in werk & privé en emoties. De impact van kanker is enorm. Klachten lopen daardoor in elkaar over: het ene veroorzaakt het andere én andersom. Anna wil graag hulp voor het voeren van gesprekken met haar en haar partner over het verwerken van deze klap, tips en praktische informatie over hoe ze dit aan de kinderen moeten vertellen en handvatten om met haar angsten om te gaan.

Als je zo’n emotionele klap moet verwerken, komt het vaak voor dat je het gevoel hebt geleefd te worden. Je staat in de overlevingsmodus. Echt verwerken lukt dan nog niet. Dat heeft tijd en ruimte nodig. Daarnaast raken mensen vaak verwijderd van het contact met en vertrouwen in hun lichaam.

Bij Anna uit zich dit in paniekaanvallen. Maar ook kan ze niet goed ‘voelen’. Door alle gebeurtenissen in korte tijd, kan ze nauwelijks bevatten wat er gebeurd is. De sessies die ik met Anna doe, vinden ongeveer eens per twee weken plaats. Ik begeleid haar een aantal maanden. In die tijd zie ik meer rust ontstaan bij Anna. Er is ruimte voor emoties, maar ze voeren niet meer de boventoon. Hierdoor is ze in staat te genieten van de momenten met haar gezin.

Anna’s taken en uren op haar werk worden aangepast, waardoor ze kan blijven werken. Ze haalt veel voldoening uit het werk en het geeft haar structuur. Anna en haar leidinggevende bespreken regelmatig hoe het gaat, of ze de werkzaamheden nog aankan en of haar energieniveau toereikend is. Als de conclusie van beiden is dat het niet meer gaat, zal ze stoppen. Maar zover is het gelukkig nog niet.

Anne-Marie Boogaarts Uitvaartbegeleidster
Funeral Quest Uitvaartbegeleiding

Nadat Anna heeft gehoord dat een gesprek met een uitvaartondernemer voornamelijk rust geeft, werd ik uitgenodigd voor een afspraak. Bij Anna thuis probeer ik het gesprek los te laten komen door vragen te stellen, niet meteen over haar afscheid, maar over haar en haar gezin. Over haar liefhebberijen, haar werk, haar kinderen. Gaandeweg komen dan vanzelf wensen die zij heeft voor haar afscheid naar boven. Anna heeft op dat moment nog niet veel ideeën. Ze vertelt dat ze gecremeerd wil worden. Ze vertelt ook dat ze voornamelijk veel belemmeringen ziet om haar afscheid mooi, met respect en waardig vorm te geven, vanwege alle Coronaprotocollen. Ik hoor haar nogal vaak zeggen: “maar dat kan nu niet”.

Tijd voor mij om haar en haar man te laten zien wat er wel allemaal kan. Maar ik wil ook graag de kinderen betrekken bij het gesprek. Dat is heel belangrijk en dat geldt voor alle leeftijden, van 2 tot 18 jaar. Zodat ook zij mee kunnen denken of op zijn minst goed geïnformeerd worden over wat er straks kan en gaat gebeuren.

Deze tijd vraagt om veel creativiteit. Na een uitvaart het gevoel hebben dat je al het mogelijke hebt gedaan voor de overleden persoon en de familie is heel belangrijk. Het afscheid gaat verder dan alleen de uitvaart en gezien Anna’s leeftijd en die van haar kinderen, zorg ik ervoor dat er bewust herinneringen gemaakt gaan worden.

Perla Michiels Dominguez – fotograaf
Perla Afscheidsfotografie

Anna wil graag mooie momenten en herinneringen creëren. Voor zichzelf, maar ook om ervoor te zorgen dat de kinderen die nooit meer gaan vergeten. Fotografie kan daar op een liefdevolle manier aan bijdragen en dat doe ik op verschillende manieren. Bij Anna en haar gezin ga ik op een gewone dag een reportage maken. Op een ongedwongen manier maak ik foto’s van de dagelijks momenten: samen eten, spelen, een boekje lezen, haren kammen, lunch klaarmaken, uitzwaaien als de kinderen naar school gaan. Momenten van verbinding en interactie. Daarnaast maak ik met het gezin een serie foto’s op de Manege. Hier komt het hele gezin graag en het is een schitterende plek voor mooie familieportretten. Samen met de paarden ontstaan vrolijke, speelse foto’s van het gezin.

Pauline Suidgeest – ceremoniespreker & schrijver
Pauline Suidgeest Ceremoniespreker

Ik help Anna brieven te schrijven voor later. Voor grote levensmomenten waarop de kinderen hun moeder zeker zullen missen, komt er een brief. Een persoonlijke brief voor bij hun diploma-uitreiking, eentje voor als ze gaan trouwen/samenwonen en één voor als het eerste kind geboren wordt. Daarnaast help ik haar met een mooie brief voor haar man. Ik stel vragen die tot nadenken aanzetten en helpen om wezenlijke dingen positief, liefdevol en toekomstgericht te verwoorden. In de brieven schets ik het leven van Anna op de leeftijd van het betreffende kind. Haar dierbaarste herinneringen aan dat moment, hoe de wereld eruitzag en hoe zij daarnaar keek. In de brief over kinderen krijgen schrijft ze over haar zwangerschappen, bevallingen en haar diepe vreugde van moeder zijn. Vol vertrouwen besluit ze iedere brief met een positieve, liefdevolle aanmoediging.

Aansluitend bereiden we de uitvaartceremonie voor. Anna vertelt in het bijzijn van haar man en kinderen over haar leven. Het zijn heftige, maar ook fijne gesprekken, waarin gelachen en gehuild wordt. De kinderen stellen vragen zoals alleen kinderen dat kunnen en gaandeweg wordt steeds duidelijker welke verhalen hoe gaan terugkomen in de ceremonie. Ik ga Anna’s levensverhaal vertellen aan de hand van een paar thema’s en haar man en kinderen gaan elk op hun eigen manier bijdragen. Als we de dag voor de uitvaart alle verhalen doorspreken, zie ik dat er rust en vertrouwen is. Anna gaat het mooie afscheid krijgen dat zij verdient.

Anne-Marie Boogaarts – uitvaartbegeleidster
Funeral Quest Uitvaartbegeleiding

Anna vertelde mij in het begin van het gesprek dat ze dol is op paarden, dat ze haar hele leven paardgereden heeft en het liefst tot op het laatste moment bij de paarden wil zijn. En zo kwam ik op het idee om haar afscheid plaats te laten vinden op de manege. Op de dag van haar crematie is het prachtig weer. Alle paarden lopen in de wei. Lege schragen staan klaar tussen de paarden. Zodra Anna aankomt met de rouwauto wordt ze liefdevol door haar familie naar de weide gebracht en op de schragen gezet. Omdat we buiten zijn, mogen we met wat meer mensen zijn en er is ruimte genoeg om de 1,5 meter aan te houden.

Bij de hekken van de weide hebben we een tafel met thee en koffie klaargezet. Daarnaast is een mooie gedenkplek waar ook het condoleanceregister ligt. We vragen bezoekers om – vooral voor de kinderen – hun mooiste herinneringen aan Anna aan het papier toe te vertrouwen. Het wordt een waardig afscheid met hartverwarmende toespraken en mooie muziek. Het pad waar Anna gedragen wordt hebben we bedekt met bloemblaadjes. De paarden lopen rustig om ons en om Anna heen……precies zoals ze dat zo graag wilde.

Perla Michiels Dominguez – fotograaf
Perla Afscheidsfotografie

Ik fotografeer de hartverwarmende momenten van de uitvaart en laat zien hoe de kinderen die dag hebben beleefd. Met een album en/of slideshow kunnen ze hier altijd op terugkijken. Voor Anna’ s man en kinderen maak ik een fotoboek. Op een professionele manier worden de foto’s van haar leven en haar afscheid tot één boek samengesmeed. Van de familiefoto’s die we aan het einde van Anna’s leven hebben gemaakt, druk ik er een paar op mooie materialen af voor aan de muur.

Voor Anna’s man en kinderen was het een hele zware periode; het ziek-zijn en overlijden van Anna en het gemis is elke dag voelbaar. Maar doordat ze deze tijd heel bewust, open en samen hebben ervaren, kijken ze dankbaar en liefdevol terug naar hoe ze dit met elkaar gedaan hebben. Dat biedt troost, kracht en vertrouwen om verder te gaan.

Sta Stil bij je sterfelijkheid

Waarom is het goed om over de dood te praten? Hier de tien beste redenen:

  1. Het zorgt voor verbinding

Praten over je verwachtingen en gedachten over je eigen dood is persoonlijk en intiem. Het brengt mensen dichter bij elkaar. Het zorgt dus voor verbinding tussen jou en de ander, je leert elkaar beter kennen. En wie wil dat niet?

  1. Je wordt gelukkig

    Van praten over de dood, of het nadenken erover, word je gelukkig. Iedereen verwacht er in eerste instantie vooral depressief, negatief en levensmoe van te worden, maar het tegendeel is het geval, zo blijkt uit onderzoek. Je wordt er minder depressief, positiever en levenslustiger van. Plus: je zelfbeeld gaat erop vooruit.
  2. Aandacht voor wezenlijke zaken

Praten over de dood is het leven serieus nemen. Veel mensen merken, als ze nadenken en praten over de dood en/of de eindigheid van hun leven, dat hun gezin, hun vrienden en het sociale leven, belangrijker zijn dan hun werk of het materiële bezit. Als je dat weet, gaat je aandacht meer uit naar de wezenlijke zaken.

  1. Het leven krijgt meer betekenis

Praten over de dood vergroot het bewustzijn van je sterfelijkheid. Wie zich bewust is van zijn/haar sterfelijkheid haalt meer uit het leven. Je doet eerder de dingen die je leuk vindt, je gaat prioriteiten stellen. Je hebt straks op je sterfbed geen spijt van de dingen die je níet gedaan hebt, hooguit van wat je wel gedaan hebt. Het leven krijgt, kortom, meer betekenis.

  1. Bewustzijn vergroot je relativeringsvermogen

Praten over de dood en het bewust zijn van je sterfelijkheid vergroot je relativeringsvermogen. Het helpt te focussen op de zaken die ertoe doen, en het helpt je over al die kleine ergernissen – die mensen soms tot grote hoogte opblazen – heen te stappen.

  1. Je leeft gezonder

Weten dat je sterfelijk bent zorgt ervoor dat je gezonder leeft. Omdat we weten dat we sterfelijk zijn laten we die sigaretten links liggen, kijken we goed uit in het verkeer en eten we regelmatig groente en fruit.

  1. Helpt wensen realiseren

Praten over wat je wel of niet wilt meemaken in je laatste levensfase, maakt de kans groter dat je wensen op dat gebied realiteit worden. Bovendien kan het helpen crisissituaties te voorkomen. Openheid geven is essentieel voor de gewenste, passende zorg in de laatste weken en maanden van je leven.

  1. Verkleint het aantal onafgemaakte zaken

Is er sprake van een ongeneeslijke ziekte, en is het sterven daadwerkelijk nabij? Deze werkelijkheid onder ogen zien en aandacht geven, voorkomt dat er ‘onafgemaakte zaken’ blijven liggen. Voor de achterblijvers kan openheid in deze levensfase de verliesverwerking minder complex maken.

  1. Vermindert de angst

Praten over de dood vermindert de angst voor de dood. Je loopt niet meer met een grote boog om de angst heen, maar durft ernaar te kijken. In het begin is het vast heel eng om ‘het beest in de bek te kijken’, maar het went.

  1. Geeft rust

    Praten over de dood geeft rust, met name als het gaat over ‘regelzaken’, zoals je wensen over de uitvaart en het testament. Ook het vastleggen van je wensen over donatie, reanimatie en euthanasie, bij voorbeeld in een wils- of zorgverklaring, heeft dat voordeel.

P.S.
‘Over de dood praten’ is een breed begrip. Het kan gaan over de uitvaart of de visie op het leven-na-de-dood, het kan gaan over palliatieve zorgverlening of over afscheid nemen, het kan gaan over eerdere verlieservaringen of over de eigen sterfelijkheid. Onze overtuiging is dat het niet uitmaakt wát er precies gezegd wordt, áls er maar over ‘iets’ rondom de dood besproken wordt. Ieder fragmentje informatie dat gedeeld wordt, maakt het weer een beetje makkelijker om een volgend gesprek aan te gaan over een aspect van dat brede thema ‘dood’.

Uitvaart tijdens Corona tijd, mijn verhaal.

Verdriet, ongeloof en verslagenheid. Het zijn emoties waar Anne-Marie Boogaarts (52) als uitvaartbegeleider van Funeral Quest dagelijks mee te maken krijgt. Zeker in deze coronacrisis. Helemaal na de bekendmaking dat er maximaal dertig personen op een uitvaart aanwezig mogen zijn. Anne-Marie vertelt hoe zij de nabestaanden alsnog een waardig afscheid geeft.

 

„Ik had drie grote uitvaarten staan, toen er bekend werd gemaakt dat er per direct niet meer dan dertig genodigden mochten komen. Een van die uitvaarten betrof een jong gezin, waarvan de vader plots was overleden. Zijn overlijden kwam dan ook als een shock. Er zouden driehonderd mensen komen om afscheid van hem te nemen, maar dat ging niet meer door. De jonge weduwe stortte in toen ze hoorde dat de uitvaart er last minute heel anders uit zou zien. ’Waarom nu? Waarom wij?’. Een heel begrijpelijke reactie voor iemand die net haar liefde is verloren en niet het afscheid kan geven dat ze had gewild.”

 

Corona

„Nabestaanden gaan mee in het protocol waaraan we ons moeten houden. Ondanks hun verdriet begrijpen ze dat het afscheid er in deze tijden anders uitziet. Dat neemt niet weg dat dit tot verdrietige situaties kan leiden. Van de week had ik een uitvaart van een jonge vrouw. Ze liet haar dochter (17) alleen achter. Daar zat dat meisje, helemaal alleen. De gasten die er waren moesten op 1,5 meter afstand van haar blijven. Mijn hart brak.”

 

„Voor families van corona-sterfgevallen is het afscheid nóg beperkter. De overleden, besmette personen worden opgehaald in beschermende pakken. Ze worden in natte doeken gewikkeld en in een bodybag gehesen die vervolgens dichtgeritst wordt. Alles om verdere besmetting tegen te gaan. Dit is voor de betreffende nabestaanden de laatste keer dat ze hun geliefde zien.”

 

Afscheid

Ze zijn nu aan het onderzoeken of het verantwoord is dat nabestaanden na een aantal dagen – als het coronavirus niet meer actief is – alsnog afscheid mogen nemen. In uitzonderlijke gevallen gebeurt dit nu al, maar ook dan moet de familie (maximaal twee personen) handschoenen en maskers dragen. Ze mogen hun geliefde daarbij absoluut niet aanraken. Afscheid nemen is ontzettend bepalend voor het rouwproces.”

 

„Het is ook de vraag of familieleden überhaupt naar de uitvaart kunnen komen; wellicht zijn ze zelf ook besmet. Zo had ik recent een uitvaart waar maar een handjevol mensen aanwezig was; de rest zat met ziekteverschijnselen thuis.”

 

Speechen

„Voor mij is het de uitdaging om ook voor de afwezigen een waardevol afscheid te verzorgen. Gelukkig bestaan programma’s als Skype, FaceTime en Zoom. Dan kunnen mensen er toch een beetje bijzijn. Ik heb zelfs weten te organiseren dat er nabestaanden vanuit de huiskamer konden speechen via Skype.”

 

„De verbindingen via de telefoon of laptop laten soms te wensen over. Daarom huren nabestaanden soms bedrijven in die een goede, stabiele verbinding verzorgen. Hier hangt wel een prijskaartje aan; afhankelijk van de wensen kan dit oplopen tot 1750 euro. Een keuze die ik aan de nabestaanden overlaat. Gelukkig zijn uitvaartcentra hard aan het proberen om zelf een livestream te realiseren.”

 

Drager

„Mijn werkwijze is momenteel anders. Waar ik eerst bij de nabestaanden thuis langs ging, doe ik nu zoveel mogelijk via de telefoon. Heel onpersoonlijk, maar uit veiligheid voor de nabestaanden en mijzelf ben ik hiertoe genoodzaakt. Ik verkeer regelmatig in groepen van dertig personen; stel je voor dat ik – zonder dat ik het weet – drager ben van het coronavirus…”

 

„Wel ga ik nog steeds langs bij nabestaanden die met hun handen in het haar zitten; als ze bijvoorbeeld niet weten hoe ze een formulier moeten inscannen. Gelukkig hebben veel van hen ook lieve buren die dan helpen. Want áls ik een lichtpuntje moet noemen, dan is het wel hoe bijzonder het is dat men elkaar helpt waar mogelijk. En daar mogen we best trots op zijn!”

 

 

Gedreven door eigen ervaring

De uitvaart van mijn broer was slecht geregeld. Toch is dat niet de reden dat ik uitvaartbegeleider ben geworden. De aanleiding was een aantal jaar later, toen ik een uitvaart bijwoonde en dacht: dit wil en kan ik ook.

Het is nu elf jaar geleden dat de crematie van mijn broer was. Hij overleed plotseling en op jonge leeftijd, door een auto-ongeluk op zijn motor, net over de Duitse grens. Als ik er nu op terug kijk, zie ik veel dingen die anders gemoeten hadden. Alles wat ik nu heel belangrijk vind bij een uitvaart en waar ik zelf heel zorgvuldig mee omga.

Mijn schoonzus had lukraak een van de grote uitvaartondernemingen gebeld, want ze had daar niet eerder over had nagedacht. Omdat mijn broer in het buitenland was overleden, moest hij gerepatrieerd worden. Hij kwam toen in een mortuarium terecht, waar we afscheid van hem moesten nemen. Ik heb maar één keer kort bij hem kunnen zijn, helaas. Achteraf gezien had hij ook heel goed in zijn huis een opbaring kunnen krijgen, maar die mogelijkheid is nooit met ons besproken.

Op een van de dagen tot de uitvaart viel de trouwdag van mijn broer en schoonzus. Zij ging naar het mortuarium om op die dag bij hem te zijn en werd daar weggestuurd want ze had geen afspraak gemaakt. Ik zorg altijd dat ik weet dat er bepaalde belangrijke data in de rouwweek vallen. Waar moet aandacht aan besteed worden, waar moeten we rekening mee houden?

De dame die de uitvaart leidde was een andere dan degene die de uitvaart met ons had besproken. Ze wist niets van ons en zat erbij als een vreemde. Ik begeleid altijd het hele proces, van het eerste gesprek tot de uitvaart en de nazorg.

Op weg van het mortuarium naar het crematorium reden we verkeerd. We kwamen er wel, maar het gaf stress. Ik neem altijd de hele route vooraf door met de rouwchauffeur. We kijken of er wegopbrekingen zijn. Als er kans is op file, nemen we extra tijd en dat vertel ik dan aan de familie, zodat ze zich daar geen zorgen over hoeven te maken.

De uitvaart zelf verliep wel goed, maar we hadden veel te weinig tijd, voor alles. Als ik nu een uitvaart voorbereid van een jong persoon weet ik van tevoren: er komen heel veel mensen. Daar houd ik altijd in mijn planning rekening mee, ik bereid dat met de familie voor, ik zorg dat er genoeg tijd is ingeruimd voor de bijeenkomst en de condoleance. Of ik raad ze aan om een andere locatie te kiezen voor de uitvaartdienst. Met ons was dat niet besproken, er kwamen vijfhonderd mensen. De dienst liep daardoor uit en we waren als familie nog maar net in de condoleanceruimte toen we daar alweer uit moesten.

Bij iedere keuze die een familie moet maken, bespreek ik altijd de consequenties. Als je A kiest, betekent dat zus, als je B kiest, kan dat zo gaan. Zodat ze die keuze weloverwogen kunnen maken. Je moet in korte tijd zoveel keuzes maken waar je misschien nooit over nagedacht hebt. Ik neem de mogelijkheden door en help ze die keuzes te maken.

Toen ik begon als uitvaartbegeleider was het vooral het plannen, het organiseren ervan wat me aansprak. Dat is waar ik goed in ben. Maar waar het vooral om gaat, is een grote mate van diplomatie en empathie, omdat je te maken krijgt met gevoeligheden tussen de nabestaanden. Dat komt letterlijk in de meeste families voor en dat vind ik een veel mooiere uitdaging. Het aanvoelen van verschillen en onenigheid, wie voert de boventoon en wie moet ook aandacht krijgen?

Dat is een aspect aan dit vak dat ik niet verwacht had, maar wat het voor mij het mooiste vak maakt.

Kind en Rouw

kind en rouw

Kind en Rouw

Kinderen betrekken bij een uitvaart van ouders of grootouders?
Jazeker, het is heel belangrijk dat kinderen gezien worden, dat ze een taak krijgen, dat ze de ruimte krijgen om een bijdrage te leveren die bij hen past.

Vorige week een hele mooie training afgerond: Kind en Rouw.
Dank Caroline Muller en Gaandeweg Uitvaarteducatie

Voor een kind is het belangrijk dat het zich betrokken voelt en niet genegeerd wordt.
Als wij volwassene de kinderen wegduwen bij een afscheid, bij een uitvaart, creëer je iets mystieks, iets spannends, wellicht iets om bang voor te zijn. Zo zouden wij bijdragen aan het taboe rondom de dood. Terwijl als je een kind helemaal betrekt bij een overlijden creëer je meteen de mogelijkheid om de dood beter te bevatten. Voor een kind geld net als voor ons volwassene dat een bijdrage aan het regelen en het meemaken van de uitvaart bijdraagt aan het proces van de verwerking. Het kind voelt zicht betrokken en krijgt de kans zijn emoties te uiten, en ook de emoties te zien van een ander, en zo te leren dat dat emoties vanwege een verlies ook bij het leven horen. Delen is belangrijk bij een afscheid, ook voor een kind!