Mijn gevecht tegen de instanties om de wensen van de familie te beschermen

Stel je voor, een zoon is na zijn zelfdoding naar een willekeurig rouwcentrum van een grote uitvaartonderneming gebracht. Zijn moeder heeft nog niets van haar wensen kenbaar kunnen maken. Ze wil dat hij thuis wordt opgebaard en krijgt ruzie met de uitvaartonderneming.

Helaas gaat het in de uitvaartwereld wel eens goed mis en wordt er onzorgvuldig gehandeld door instanties. Dat is extra pijnlijk voor de nabestaanden die al genoeg aan hun hoofd hebben en niet weten hoe te handelen. Gelukkig ben ik niet snel uit het veld geslagen en weet ik het altijd voor de familie op te lossen en hun wensen te beschermen. In deze blog deel ik drie verhalen.

De onwillige verzekeraar

Een Amerikaanse familie (man, vrouw, dochters en de broer en zus van de man) vierde vakantie aan boord van een cruiseschip dat op weg was naar de volgende bestemming: Amsterdam. Helaas overleed de man plotseling aan boord van het schip. Zijn familie bleef ontredderd achter en benaderde mij een dag voordat de boot aankomt met het verzoek om de uitvaart te organiseren. Alhoewel de familie verzekerd was voor repatriëring naar hun thuisland en hun verzekeraar ook al had gesproken, wilde die niet dat het lichaam van hun overleden dierbare naar Amerika werd gerepatrieerd. Wat ze wel wilden was dat hun echtgenoot, vader, broer in Amsterdam zou worden gecremeerd. Na acht dagen was hun cruisevakantie afgerond en zouden ze, terug in Amsterdam, de urn met as van hun geliefde mee naar huis nemen.

Helaas was deze wens voor de Amerikaanse verzekering moeilijk te behappen. De procedure voor repatriatie had de instantie al in gang gezet en was niet zo makkelijk te stoppen. Na heel veel heen en weer mailen met de Amerikaanse verzekeraar, kreeg ik het idee dat ze het eindelijk begrepen. Maar helaas. Terstond kreeg ik een telefoontje van een Nederlands bedrijf, dat gespecialiseerd was in repatriëringen van overledenen naar het thuisland. “Wij zijn klaar om meneer op te halen en klaar te maken voor repatriëring”, kreeg ik te horen. Ik legde uit dat het om een misverstand ging. “Meneer wordt op verzoek van de familie niet gerepatrieerd en morgen gecremeerd in Amsterdam” was mijn antwoord. Ik stelde voor om de opdracht terug te geven aan de Amerikaanse verzekeraar aangezien zij volledig op de hoogte waren van deze afspraak. Het onbegrip werd er niet minder om en het werd een vervelend telefoongesprek. Maar goed, soms kost het nu eenmaal wat meer moeite om eenvoudige wensen van families te beschermen.

€5.000 vooruitbetalen

Nadat een jonge man zich van het leven had beroofd, wilde zijn moeder niets liever dan dat haar zoon naar huis kwam en thuis werd opgebaard. Pas dan kon ze nadenken over hoe ze de uitvaart wilde vormgegeven. Ongelukkigerwijze was de jongen na zijn overlijden naar een willekeurig rouwcentrum van een grote uitvaartonderneming gebracht. Als snel liep de communicatie tussen de moeder en de uitvaartonderneming helemaal mis. De uitvaarder wilde pas handelen als de moeder hen toestemming gaf om de uitvaart te organiseren en ze een bedrag van €5.000 vooruitbetaalde. Best een vreemde situatie, ze wisten namelijk niets over haar wensen. De moeder weigerde te betalen en er gebeurde niets meer.

Dan krijgt ze via via mijn telefoonnummer. Na haar verhaal gehoord te hebben, heb ik als eerste de kosten die de uitvaarder gemaakt had betaald; het vervoer en een paar nachten koeling. Meteen daarna werd de jongen naar huis gebracht en was er ruimte voor afscheid. Zijn moeder vond de rust om samen met mij de uitvaart invulling te geven. Ze was heel blij dat haar zoon thuis lag opgebaard waar hij, tot aan de dag van de uitvaart, omringd werd door vrienden en familie.

Persoonsverwisseling

Nadat een vrouw in het ziekenhuis was overleden en de familie mij had benaderd, werd duidelijk dat niet zij, maar een andere persoon door de schouwarts van het ziekenhuis dood was verklaard. De vrouw droeg dezelfde achternaam en geboortedatum, maar had een andere voornaam. En voor de duidelijkheid, het ging hier niet om een tweeling. Toen ik dat in de gaten kreeg, nam ik direct contact op met het ziekenhuis voor een nieuwe verklaring van overlijden. Met ongeloof hoorde ik de medewerker van het ziekenhuis aan. Mijn documenten zouden niet kloppen. Maar ik had het ID-bewijs van de overledene van haar zoon gekregen. Die informatie kon toch niet verkeerd zijn, toch? Nadat ik ze eindelijk had kunnen overtuigen, kreeg ik tijdens ieder telefoongesprek dat ik met het ziekenhuis voerde, de opmerking dat ik de crematie moest afblazen omdat het hen niet zou lukken de nieuwe papieren op tijd te sturen. De nieuwe verklaring moest door dezelfde schouwarts worden uitgevoerd, ware het niet dat zij intussen op vakantie was in Italië. Daarbij moest ook de jurist van het ziekenhuis toestemming geven en ze wilden dat de zoon van de overledene zijn moeder in het mortuarium zou identificeren. Het hele proces was pijnlijk en duurde onnodig lang. Acht uur om precies te zijn. De crematie afblazen was wel het laatste wat ik wilde. Ik heb mijn poot stijf gehouden en de familie een mooi afscheid kunnen geven op de geplande datum.

Verzamel uw wensen in een wilsbeschikking

Ondanks dat deze verhalen gelukkig uitzonderingen zijn, weten nabestaanden niet altijd precies wat de wensen zijn van de overledene. Voor veel mensen blijft het moeilijk om over hun afscheid te praten. Door erover na te denken kunt u uw wensen voor uw afscheid vastleggen. Voor u geeft het rust en voor uw nabestaanden geeft het houvast om de uitvaart vorm te geven.

In een wilsbeschikking kunt u al uw ideeën en wensen verzamelen. Op mijn website vindt u een te downloaden wilsbeschikking. Door die in te vullen en aan uw familieleden en vrienden te geven, kunnen zij uw laatste wensen honoreren.